Да вытокаў #2

Мінулым разам я дастаў са стала жахі першых крокаў васьмібітнага праграмавання. А зараз можна закрануць тэму, як я ўпершыню пачаставаў чэрствага хлебу кіравання праектам.
( шматлітар, жахлівыя скрыны і ўсё такое... )

Дарэчы, тут з пару тыдняў таму да мяне звярнулася адно быццам бы перыядычнае выданне калякампутарнай тэматыкі з пытаннем, што б я параіў аўтару, які напісаў уласную праграму -- куды пайсці, як прасунуць яе і, уласна, як атрымаць задавальненне ад усяго гэтага. Мой адказ на гэтую правакацыю адзін: калі аўтар здолеў давесці свой праект да фінальнай стадыі, ён ужо і сам добра ведае, што і як; а калі ўсё бачыцца толькі ў перспектыве -- лепш і не брацца :)

Да вытокаў #2

Мінулым разам я дастаў са стала жахі першых крокаў васьмібітнага праграмавання. А зараз можна закрануць тэму, як я ўпершыню пачаставаў чэрствага хлебу кіравання праектам.
( шматлітар, жахлівыя скрыны і ўсё такое... )

Дарэчы, тут з пару тыдняў таму да мяне звярнулася адно быццам бы перыядычнае выданне калякампутарнай тэматыкі з пытаннем, што б я параіў аўтару, які напісаў уласную праграму -- куды пайсці, як прасунуць яе і, уласна, як атрымаць задавальненне ад усяго гэтага. Мой адказ на гэтую правакацыю адзін: калі аўтар здолеў давесці свой праект да фінальнай стадыі, ён ужо і сам добра ведае, што і як; а калі ўсё бачыцца толькі ў перспектыве -- лепш і не брацца :)