Традыцыі беларускага авечага духу

Тут true_hans распавядае, як адна IT-кампанія на ўсялякі выпадак (каб да канвертных заробкаў не чапляліся, напэўна) рассылае жаласлівыя лісты з матывацыяй да ўдзелу ў "суботніке" памяці татарскага вырадка.

І на гэтым жа тыдні ў Белгазеце Хамярчук (вядомы страхаўшчык) распавядае, што ў 1988 годзе яны такім жа ж чынам стварылі на ўсялякі выпадак у сваім кааператыве партыйную арганізацыю і нават "былі на добрым рахунку ў райкаме".

Вось ён і ўвесь беларускі авечы дух поўным ростам: нават калі вертухаі ўжо хістаюцца ад ветру, шчыры беларус будзе па-ранейшаму трасціся ад страху:" А раптам што выйдзе", -- замест таго, каб агрызнуцца і вымусіць вартаўніка пайсці за новымі памперсамі.

Пасля, калі знешнім ветрам картачная хатка складзецца джокерам угару, сучасныя хамярчукі будуць з выглядам "а мы-та ўсё яшчэ тады ведалі" пісаць эсэ з маралью "так развалілася КПСС"...

Такое адчуванне, што ў краіне засталася адзіная крыніца зрухаў: мянты, бо беларуса трэба біць, біць і яшчэ раз біць, каб ён пачаў варушыцца і думаць, што цвік у лаўцы ўсё ж нейкі нязручны для сядзення.

Традыцыі беларускага авечага духу

Тут true_hans распавядае, як адна IT-кампанія на ўсялякі выпадак (каб да канвертных заробкаў не чапляліся, напэўна) рассылае жаласлівыя лісты з матывацыяй да ўдзелу ў "суботніке" памяці татарскага вырадка.

І на гэтым жа тыдні ў Белгазеце Хамярчук (вядомы страхаўшчык) распавядае, што ў 1988 годзе яны такім жа ж чынам стварылі на ўсялякі выпадак у сваім кааператыве партыйную арганізацыю і нават "былі на добрым рахунку ў райкаме".

Вось ён і ўвесь беларускі авечы дух поўным ростам: нават калі вертухаі ўжо хістаюцца ад ветру, шчыры беларус будзе па-ранейшаму трасціся ад страху:" А раптам што выйдзе", -- замест таго, каб агрызнуцца і вымусіць вартаўніка пайсці за новымі памперсамі.

Пасля, калі знешнім ветрам картачная хатка складзецца джокерам угару, сучасныя хамярчукі будуць з выглядам "а мы-та ўсё яшчэ тады ведалі" пісаць эсэ з маралью "так развалілася КПСС"...

Такое адчуванне, што ў краіне засталася адзіная крыніца зрухаў: мянты, бо беларуса трэба біць, біць і яшчэ раз біць, каб ён пачаў варушыцца і думаць, што цвік у лаўцы ўсё ж нейкі нязручны для сядзення.