kong_en_ge | Куток спажыўца

Сімптаматычна, што неяк адразу і ў розных месцах пайшло характэрнае "бурленне гоўн". Офісныя хамячкі абураюцца, што дэмагагічная формула "спажывец заўсёды правы" працуе толькі там, дзе візіцёра за спажыўца палічыць сам прадавец. І вось ўжо ільюцца кіламетры стогнаў "ім мае грошы, значыць, непатрэбныя", "а я наступным разам за гэта пойду да іншага прадаўца". Вушы марозяць назло мамке наперабой, хіба што трэску не чуваць.

І ніяк зразумець не жадаюць, што па аплаце і сэрвіс. І скакаць вышэй за галаву, каб схапіць долар-другі ў сталым бізнесе няма неабходнасці. А калі пачынаецца такое скаканне -- гэта ўжо прыкмета перадбанкрутнага стану.

Верагодна, усё крызіс: даходы спажыўцоў прыпалі, вось і з'ехалі на прапановы ніжэйшага цэнавога сегменту, а чаканні ад сэрвісу засталіся на былым узроўні. Вось і енчаць "я спажывец, я тут галоўны" замест таго, каб пачаць працаваць на пажаданы ўзровень камфорту.

Няма душэўнай раўнавагі -- дык хоць іншаму ў душу насраць застаецца.

Адсюль:

Я заканчиваю работу в 17.30, как правило, есть дела. поэтому ухожу в 18 и чуть попозжа, бывает.
На пр. неделе покупал сетевуху маме в комп. Нашел одну на Б.Хмельницкого в конторе Uni. заказал. Вылез с работы ровно в 17.30, прыгнул в машину и поехал. Вижу - не успеваю. Звоню: типа. чувачки, подождите 5-10 минут, пробки по Я.Колоса. И этот мудак мне отвечает: "Нееее, ну мы беспятишесть уже собираемся, и в шесть уходим. Неее, врядли подождем".

Стоп! Упыри! Сукабля. я же вам деньги везу! Это же ваша, бляць, зарплата.
...
и 10 минут не треснули бы подождать, уж точно.